Królestwa Jerozolimskiego
Encyklopedia PWN
Jerozolima, hebr. Yěrûšālaîm, arab. Al-Quds,
m. w Palestynie i Izraelu, stolica (według prawa izraelskiego, nie uznawana de iure przez większość państw ONZ) Izraela.
religia Żydów; także zespół wierzeń, wartości etycznych i postaw wynikający z tradycji i obyczajów narodu żydowskiego.
zbrojne wyprawy podejmowane w XI–XIII w. dla odzyskania Grobu Chrystusa w Jerozolimie z rąk muzułmanów lub dla jego obrony, organizowane (przynajmniej formalnie) przez papiestwo jako przedsięwzięcia całego zachodniego chrześcijaństwa.
Maltański Zakon, Suwerenny Rycerski Zakon Maltański, wł. Sovrano Militare Ordine di Malta, także szpitalnicy, joannici, od 1310 znani też jako kawalerowie rodyjscy, od 1530 kawalerowie maltańscy, ob. pełna nazwa Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, z Rodos i z Malty, wł. Sovrano Militare Ordine Ospedaliero di San Giovanni di Gerusalemme, di Rodi e di Malta,
zakon szpitalny i rycerski, utworzony w 1. poł. XII w. w Jerozolimie; ob. wspólnota katol. złożona z zakonników i osób świeckich, będąca suwerennym podmiotem prawa międzynarodowego.
templariusze, Zakon Rycerzy Świątyni, Ordo Militiae Templi,
zakon rycerski zał. 1119 w Ziemi Świętej (w okresie krucjat), pod nazwą Ubodzy Rycerze Chrystusa, przez grupę fr. rycerzy krzyżowców z Huguesem (Hugonem) de Payns na czele;
państwo krzyżowców na terenie Libanu;
